اشعاری در مورد سیگار
بلا آلود مکش سیـگار، زیرا دود دارد ضـرر دارد ، نه اینکه سود دارد بود دودش زجنس پولت و نیز به جانت حمله ای مشهود دارد مباد «آبی» کشی سیگار ، زیرا سرانجــامـی بلا آلــود دارد ّسر سیگار من نمی دانم چه در سیگار هست کاین همـه سیگارکش بسیـار هست گرچه سیـگاری از ان بینـد ضرر دود آن هم نیـز خلـق آزار هست پس ازآن پرهیـز بایـد کـرد چـون ضدّ جان و مال و وقت و کار هست ارزش جان سیگاریان بیایید ارزش دهید جان را سیگار خصم خان است دور افکنید آن را هم جان خویشتن را با آن تلف مسازید هم در رهش مبازید اوقات بس گران را با سرفه های جاری از دود سینه سوزش غمگینشـان مسـازید افراد خانمان را حیف است سینه تان را پردود کردن و نیز مجرای آن نمودن بینی و هم دهان را ای عاملان توزیع هر جا که مستقرّید محض خدا ببندید این دکه و دکان را باسود بی کرانش چون بر زیان خلق است صرف نظر نمایید این سود پرزیان را کاین دیو زشت سیرت هر جا که روی بیند معتاد خویش سازد هم پیر وهم جوان را آبی چو سینه اش پر باشد ز سوزسیگار این گونه پر نموده است فریادش آسمان را دود سیگار چه دیدی جان من از دود سیگار که اینگونه شدی بر آن گرفتار چودانی خصم وقت ومال وجانست پس از اینگونه خصمی دست بردار آتش بجان آتش بجان سیگار ، دست از بشر بردار رو گور خود گم کن، شو محو از انظار هر روز با نامی ، در جلوه وجامی بیمارهایت را ، اینسان مده آزار ای بدتر از هر زهر ، در هر ده و هر شهر در کام مشتاقان دیگر مشو تکرار
کلمات کلیدی : شعر
